O yıllarda; 60’larda 70’lerde Ankara’da biz gazete okumaya ihtiyaç duymazdık. Çünkü gazeteciler ile yaşardık.

Muammer Yaşar Bostancı, Orhan Tokatlı, Ertan Karasu, Can Pulak, Yavuz Donat ve Bekir Coşkun’la yaşar, adeta baskıdan önce gazete okur, manşetleri akşamdan bilirdik.

Bu güzel adamların tam yarısı gitti.En son Bekir gitti…

Bekir’i kaybetmenin şaşkınlığını atamıyorum üzerimden…İnanamıyorum, uyuyamıyorum, arkasından iki satır yazamıyorum. Aklımla elimin bağı koptu sanki, iki gündür yazamıyorum.

Akşamüstü saat 5’ten sonra yaşamaya başlar Ankara… Ankara akşamüstleri sevmeye zorlar insanı, dost eder insanları…

Bizde Bekir’le Ankara’nın akşamüstü dostuyuz. O akşamüstlerinde buluştuk, düşündük, peek çok şey konuştuk.İnsan konuştuk, doğa konuştuk, Atatürk konuştuk…

Oturduk konuştuk, kalktık konuştuk, seyahat ettik konuştuk, konferanslara gittik konuştuk.Bir Budapeşte seyahatinde aynı odayı paylaştık onunla.

Elbiseleri astık, valizleri koyduk ortaya…Bekir valizden her bir şey aldığında, gömlekten, kazaktan, çoraptan, her ama her giysisinin içinden bir küçük beyaz pusula çıkıyordu mutlaka. Bekir, pusulalara bakıyor, her defasında yüzü genişliyor ve gülümsüyordu. Açıkladı sonra… ‘’Andre’nin sevgi pusulaları bunlar… Benim valizimi hazırlarken o, her giysimin içine koyar bunları; her bir pusulada biraz espri, ama çokça sevgi vardır. O beni hiç ilgisiz, hiç sevgisiz bırakmadı, bırakmaz, seyahatte bile ‘’ dedi Bekir.

O anda anladım…Bekir’in dağıta dağıta bitiremediği sevgisinin kaynağını anladım. Onda ki insan sevgisinin, doğa sevgisinin, Atatürk sevgisinin kaynağını anladım. Bir güzel Fransız, bir mükemmel Urfalıya; dağıtsın diye herkese, her zaman, her yerde, seyahatte bile sevgi yüklüyordu. Ona yüklenen bu sevgi; galiba enerjiye dönüşüyor, her yere, herkese ulaşıyordu. Sevginin Enerji olduğunu biliyordu Bekir. Bu enerji ile herkesi seviyor, herkese kendini sevdiriyor, Dünya’yı böyle güzel, böyle mükemmel döndürüyordu Bekir.

Bu enerjiyle; açık açık, gümbür gümbür, döne döne yazdı Bekir.

Korkmadan, yılmadan, ucuzlamadan yazdı Bekir…

Enerjisini, sevgisini, bize bıraktı gitti Bekir.

Pırıl pırıl gitti, ışık gibi gitti Bekir.

Güle güle kardeşim güle güle… Görüşmek üzere…