Ömrünce lafını ediyorsun,

Ama bir gün

Günlerden bir gün

Aniden, tesadüfen

Farkına varıyorsun

Mutluluğun ne olduğunun…

 

Şöyle bir düşünürsen,

Düşünerek bulmak istersen,

Çok boyutlu bir iş mutluluk

Derin bir iş,

Geçmişli, gelecekli bir iş…

Genetikli menetikli bir iş…

O koca ağacın

Soyağacının

Kökünden dalına

Bir genetik çevrim olduğunun

Farkında olmakla başlıyor

Mutluluk…

 

Genetik çevrimin içinde değilsen eğer,

O çevrimin bozuksa eğer

Ne bileyim, bi sebepten

Dışına düşmüşsen genetik çevriminin

Yani ailenin,

Yani genetik ortaklarından beslenmiyorsan

Onlardan uzaksan,

Yalnızsan

Ya da kendini yalnız bırakmışsan

Mutluluk temelin atılmamış demektir.

 

Çünkü insanı var eden “gen”de

Onu geçmişten geleceğe taşıyan o sonsuz trende

Yalnızlık olmaz…

Yalnızlık parçalarda olur çünkü

Ama “gen” bir parça değil

Bir bütün o, kocaman bir döngü,

Zamanı içine katıp,

Onunla dönüp duran bir döngü

Ya içindesin bu döngünün

Geçmişinle, geleceğinle bir bütünsün

Ya da boşlukta birisin

Bunalımda birisin

O yüzden işte,

Genetik döngüsünün

Soyunun, sopunun

Kendi doğal bütününün

İçinde olmayanda

Onunla dönüp durmayanda

Sağlık da olmaz,

Mutluluk da olmaz…

 

Bütün bunları söylüyordum ama,

Ama bir gün,

Günlerden bir gün

Bir tablo, bir yağlıboya

Tekrar edip durduğum şeyleri

Somutlayıverdi bana

Ömrünce lafını ettiğim mutluluğun

Ne olduğunu

Çırılçıplak anlatıverdi bana.

 

Bizim doktor Seçil,

Tek erkek kardeşimin ve, onun eşi

Beşinci kız kardeşim Nurgül’ün kızı Seçil,

Anneannemin prototipi Seçil

“Bir Zamanlar Mutluluk”

Adını vererek,

Annemin, dayımın, kardeşlerimin

Ve bizim diğer genetik veletlerin

İçinde olduğu

Bir yağlıboya yapıyor.

Rengarenk, cıvıl cıvıl, tertemiz

Rengârenk değil adeta;

“Gengarenk”…

İşte böyle,

Birdenbire, aniden

Seçil’in tablosunda olduğu gibi,

Mutluluğun;

Genine, ailene duyarlılık olduğunu,

Ya da ailenin resmini yapmak olduğunu

İşe oradan başlamak olduğunu

Anlayıveriyorsun…

Mutluluğu

Somutlayıveriyorsun.

 

Diğer yandan; bence,

Bizim Seçil’in resmi

“Sen mutluluğun resmini yapabilir misin Abidin?” diyen o koca adama

Nazım’a;

“Evet, ben yapabilirim” demektir

Seçil’ce ve sessizce…

 

Genetiğinin ve ailenin

Resmini yaptıktan sonra, ancak

Anlam kazanıyor,

Sülale, soy, sop,  mahalle

Milliyet, insanlık vesaire…

Kısaca; içinde dönüp durduğumuz

O sosyolojik daire

Doğru kavranıyorsa eğer,

Mutluluk daha da büyüyor

Ve anlam kazanıyor…

 

Ve nihayet,

Genetik döngü,

Sosyolojik döngü derken,

Ekolojik döngünün de

Farkına varabiliyorsan,

Evrende her şeyin

Dönüp duran bir bütün olduğunu

Görebiliyorsan

Kısaca,

Yaşamın Döngüsü’ nü

Bilebiliyorsan

Hele bir de bunu;

Önyargıları, yutturmacaları

Ve tüm gereksiz teferruatı

“es” geçerek

Anlatabiliyorsan,

Mutluluk senindir, seninledir…

Yani, yani, yani, kısaca;

Bir mutluluk tarifi yapılacaksa,

“Yaşamın döngüsünü özümsemiş olmak

Ve onu ifade edebilmek”

Mutluluk demektir kısaca…