ÇÜNKÜ PARÇA YOK ZATEN,

ÇÜNKÜ HER ŞEY BİR BÜTÜN, DÖNÜP DURAN BİR BÜTÜN…

Ben artık hiç bir şey bilmiyorum

Bilmek de istemiyorum

Çünkü bildikçe, öğrendikçe

Bilmediklerim çoğalıyor…

Biliyorum zannettikçe,

Bilmiyorum ne oluyor?

Bildiğim her şey çitişiyor ve,

Birbirine karışıyor.

 

Bir iş var bu işte

Bir yanlış var bu gidişte…

 

Kimse; “sorun çöz, sorun çöz”

deyip durmasın bana

Her çözüm başka bir sorun doğuruyor.

Çözdükçe sorunlar çoğalıyor

Çözdükçe sorular çoğalıyor.

Bilmiyorum ne oluyor?

Çözdükçe kafam karışıyor…

 

Bir iş var bu işte

Bir yanlış var bu gidişte

 

Sonunda anladım ben, anladım.

Her şey parça parça zannedilmiş,

Hücre denilmiş, atom denilmiş

Bilginin temeli yanlış atılmış.

Evrende her şeyin birbirine bağlı

ve bir bütün olduğu atlanılmış.

 

Anladım ben, anladım

Her şey parçalara bölünmüş,

Sonra da zaten olmayan parçalar birleştirilirse

Çözüm bulunur sanılmış

 

Özetle; buradan önceki herkes,

Her şeyi karıştırmış asırlarca,

Zannetmişler ki;

Her şey parça parça

Oysa gözlerinin önünde

Bir bütün halinde

Dönüp duruyor koca dünya

Bundan böyle;

Deliler gibi yapacağım ben de

Hiç bir şeyi hiç bir şeye bağlamayacağım

Bırakacağım parçacılığı

Parçalarla,

ve parçacılıktan doğan saçmalarla

Uğraşmayacağım…

Denge ölüdür biliyorum,

Bu yüzden parçalarla denge kurmayacağım

Artık bildiklerimin temeline

Döngüyü koyacağım…

Çünkü;

Döngüdür canlı olan,

Hatta bütün evreni

Tek bir canlı gibi yaşatan

ÇÜNKÜ PARÇA YOK ZATEN

ÇÜNKÜ HER ŞEY BİR BÜTÜN

ÇÜNKÜ HER ŞEY KENDİ İÇİNDE

DÖNÜP DURAN BİR BÜTÜN..

Dr.Cemil Çakmaklı